Zastosowanie systemu PDM do zarządzania danymi projektowymi ma wiele zalet. Do podstawowych należy zaliczyć kontrolę wersji przechowywanych obiektów, tworzoną automatycznie historię zmian oraz możliwość kontrolowania dostępu do modeli. Jednak równie ważną kwestią jest, że system PDM pozwala uniknąć problemu dostępności aktualnej wersji modelu.
W czasach przed pojawieniem się systemów PDM konstruktorzy różnie radzili sobie z aktualizowaniem modeli. Przekazanie najnowszej wersji ukończonego właśnie modelu odbywało się za pomocą (wielu) dyskietek i płyt CD/DVD, maila lub, w bardziej zaawansowanej wersji, poprzez udostępnione dyski sieciowe. A i tak nieraz dochodziło do sytuacji, w której jeden konstruktor używał w projekcie starszej i nieaktualnej wersji modelu, ponieważ ktoś inny zapomniał o jej wysłaniu czy skopiowaniu we właściwe miejsce. Nie mówiąc już o tym, że takie rozwiązania bardzo utrudniają, a nieraz wręcz uniemożliwiają pracę współbieżną, czyli wspólne tworzenie jednego modelu poprzez równoległe projektowanie wielu komponentów.
System PTC Windchill PDMLink został zaprojektowany właśnie w celu usunięcia podobnych problemów. Obecnie jest to rozbudowany system klasy PLM, którego podstawą pozostają solidne funkcje PDM. Właśnie dzięki tym funkcjom PDM oraz głębokiej integracji z Creo Parametric możliwe jest zrealizowanie prawdziwie współbieżnej pracy wielu projektantów nad jednym modelem zespołu CAD.
Wymiana danych na platformie Windchill PDMLink
Każdy konstruktor pracujący w Creo Parametric połączonym z systemem PTC Windchill przechowuje niezbędne do pracy modele w tzw. przestrzeni roboczej (ang. workspace). Jest to wydzielony, prywatny obszar na serwerze, poprzez który modele są m.in. przekazywane ze stacji roboczej konstruktora na serwer PDM. Ma to tę zaletę, że projektant może umieścić w swojej przestrzeni roboczej wyłącznie te modele, które są mu niezbędne do pracy i nie traci czasu na odszukiwanie odpowiedniego modelu do wczytania do sesji Creo. A ponieważ każdy model umieszczony w przestrzeni roboczej jest tak naprawdę kopią modelu z serwera, wielu konstruktorów może jednocześnie mieć otwarty ten sam model, co jest ciężkie do uzyskania podczas pracy na dysku sieciowym. Kto nie zna bowiem komunikatu systemu Windows o braku dostępu do pliku, ponieważ inna osoba otworzyła go już w swoim programie?
W sytuacji, gdy wiele osób jednocześnie przechowuje ten sam model, konieczne są odpowiednie mechanizmy zapewniające wszystkim dostęp do jego najnowszej wersji, gdy taka się pojawi na serwerze. Jednocześnie automatyczne aktualizowanie modelu jest niepożądane, ponieważ może to zakłócić lub zniweczyć wykonaną dotychczas pracę. Dlatego też rozwiązanie zastosowane w systemie Windchill polega na powiadomieniu konstruktora o pojawieniu się nowszej wersji modelu w tzw. przestrzeni wspólnej (ang. commonspace) na serwerze, ale to użytkownik decyduje o tym, czy i kiedy pobrać z serwera tę nowszą wersję. Dzięki temu jest to świadoma decyzja konstruktora podjęta na podstawie informacji uzyskanych z systemu PDM.
Informacje z systemu Windchill bezpośrednio w Creo Parametric
Co więcej, dzięki integracji Creo Parametric z systemem Windchill, efekty działania tych mechanizmów są widoczne również bezpośrednio w Creo. Przede wszystkim, w Creo 6.0 pojawiła się nowa pozycja w drzewie modelu. Po zarejestrowaniu serwera PDM, w drzewie modelu wyświetlana jest dodatkowa kolumna zawierająca informacje dotyczące statusu każdego otwartego aktualnie modelu. W ten prosty sposób każdy użytkownik pracujący w Creo od razu widzi, czy dany model został zmodyfikowany lub czy jest np. wyrejestrowany przez innego użytkownika systemu Windchill. Znacznie ogranicza to konieczność weryfikowania statusu obiektu bezpośrednio w przestrzeni roboczej.
Gdy np. dwaj konstruktorzy otworzą w Creo ten sam zespół, każdy z nich może modyfikować inny komponent. Jest to oczywista przewaga systemu PDM nad tradycyjnymi rozwiązaniami. Ponadto wyrejestrowanie komponentu przez jednego użytkownika powoduje, że drugi nie może w tym samym momencie modyfikować tego samego modelu, co pozwala uniknąć problemów z integrowaniem zmian wykonanych w tym samym czasie przez różne osoby. Po zakończeniu pracy przez jednego inżyniera i zarejestrowaniu zmodyfikowanego modelu z powrotem na serwerze, pozostali użytkownicy otrzymują powiadomienie, że w ich przestrzeni roboczej znajdują się nieaktualne modele. Dzięki integracji systemu Windchill z Creo, to samo powiadomienie pojawia się też od razu w Creo. A zatem niemal w czasie rzeczywistym konstruktor uzyskuje informacje i może odpowiednio zareagować na zmiany wprowadzone w projekcie.
Aktualizowanie modelu CAD do jego nowszej wersji
Mając w przestrzeni roboczej nieaktualny model, użytkownik może zdecydować się na kontynuowanie pracy albo na zaktualizowanie modelu do najnowszej, dostępnej na serwerze wersji. Aktualizację można przeprowadzić z poziomu samej przestrzeni roboczej, wybierając odpowiednie obiekty do zaktualizowania.
Jednak tę samą operację aktualizacji można też wykonać bezpośrednio z Creo Parametric. Co więcej, w trakcie aktualizacji Creo wykrywa, że wersja modelu przechowywanego w przestrzeni roboczej uległa zmianie i automatycznie zastępuje model znajdujący się w sesji CAD jego nowszą wersją. Użytkownik nie musi wykonywać żadnych dodatkowych operacji, by na nowo pracować z najbardziej aktualną wersją modelu CAD.
Jak widać, dzięki głębokiej integracji systemu Windchill z Creo Parametric możliwa jest praca współbieżna wielu użytkowników nad jednym modelem. Bez nadpisywania cudzej pracy i z zawsze aktualnymi modelami, nawet jeżeli zostały one równolegle zmodyfikowane przez innego użytkownika.
Jak w praktyce wygląda praca współbieżna w Creo i systemie Windchill możecie zobaczyć, oglądając poniższe nagranie.
